بررسی خصوصیات زمین شناسی مهندسی نهشته های لسی شمال کلاله در استان گلستان

خاک های رمبنده، از نظر ژئوتکنیک و زمین شناسی مهندسی در زمره خاک های مسئله دار قرار می گیرند و یکی از مسائل نگران کننده برای پی ها و پروژه های عمرانی در مناطق خشک و نیمه-خشک می باشند. یکی از مهمترین گروه خاک های رمبنده لس ها می باشند. خاک های لسی، پوشش اصلی شمال کلاله در استان گلستان را تشکیل می دهند. این خاک ها در سطحی معادل 4200 کیلومتر مربع گسترش یافته اند. در این تحقیق به منظور بررسی و شناخت خاک های لسی، نمونه هایی به صورت دست نخورده تهیه و به آزمایشگاه منتقل و حدود اتربرگ، وزن واحد حجم، دانه بندی، درصد آهک، چگالی مخصوص دانه ها، میزان تحکیم، پارامترهای مقاومت برشی و همچنین قابلیت واگرایی و رمبندگی این خاک ها تعیین شد. قابلیت رمبندگی این خاک ها با استفاده از نتایج آزمایش تحکیم مضاعف و همچنین بر اساس دو معیار هندی و کلونجر بدست آمد. نتایج این آزمایش ها نشان می دهد که این خاک ها جزو لس های رسی با خاصیت خمیری پایین بوده و مستعد رمبندگی می باشند. همچنین نتایج آزمایش های انجام شده نشان می دهد که افزایش حضور کربنات کلسیم و در این خاک ها باعث افزایش رمبندگی و افزایش میزان فعالیت کانی های رسی باعث کاهش رمبندگی خاک می شود. بنابر آزمایش های واگرایی خاک، پدیده واگرایی ناشی از حضور سدیم در فرسایش این خاک ها نقشی ندارد و فرسایش پذیری بالای این خاک ها اساساً یک پدیده مکانیکی می باشد که ناشی از بافت و دانه بندی خاص لس ها می باشد.